بسم‌الله.
سلام!
+
اول: ما، همه، شبیه ماژیک‌های علامت‌زن، در حالِ هایلایت کردن متن‌ها و شعرها و اتفاقات و احساسات و ارزش‌ها هستیم. آن‌ها را به سلیقه‌ی خودمان انتخاب و دیگران را متوجه حضورشان می‌کنیم. تا قبل از عبور ما از تکه‌های دنیا، آن‌ها هم یک طوری مثل بقیه هستند، اما ما فسفری‌شان می‌کنیم و نگاه‌ها را به سمت‌شان می‌کشانیم!
دوم: ما، همه، شبیه همین ماژیک‌ها، عمر کوتاه و جوهر مشخصی داریم که باید صرف علامت زدنِ مهم‌ترین سطور زندگی بشود. وگرنه حیف می‌شویم.
روی ماژیک‌ها نوشته:
می‌گردم و باارزش‌ترین‌ها را به دنیا نشان می‌دهم؛
حتی اگر به قیمت جان‌م تمام شود!
پ.ن:
روزهای دانش‌آموزی تمام شده و روزگار رسیده به دانش‌جویی.
نمی‌دانم این روزها چه‌قدر طول می‌کشند فقط کاش حیف نشوم.
درباره این سایت